[T] Cztery razy snarry [SS/HP][HARRY POTTER]

Informacja o publikacjach

Autor: Kalira69

Tłumacz: Poniższą czwórkę tłumaczyłam ja. W N/T wymieniona zostanie reszta dziewczyn.

Zgoda: czekamy

Pairing: Snarry [Severus Snape/Harry Potter] - czasy dorosłe

Ostrzeżenia: Po którymś z tekstów, po jakiejś pierwszej setce wydaje mi się, widniała informacja, że drabble były wrzucane w google translate... Więc chyba tak źle nam nie poszło zważając na to, że te teksty nawet w oryginale były dzikie i bezsensowne ;) non-canon.

Bety: Wężowisko

Rain by Yukipon

N/T: W 2014 roku walczyłyśmy o Puchar Domów na forum, gdzie znajdziecie pierwotne tłumaczenia. Punkty przyznawane były za teksty, komentarze i grafikę, dlatego dzieliłyśmy się pracą i tłumaczyłyśmy oraz pisałyśmy na potęgę. Wygrałyśmy. Niech nikt nie mówi, że Ślizgoni się ambitni czy przebiegli :) Tłumaczyliśmy miesiąc czy dwa po 12-16h godzin dziennie tylko po to, by forum zasypiać tekstami w ciągu 2-3 ostatnich dni trwania pucharu.

WĘŻOWISKO w składzie: Fantasmagoria.~ (14), Myst (6), Wirwanna. (21), Nemuri (3), Izzie (21), Jeanne. (32), Rasp. (5), Lilka. (3), Saraknya (4), Fia. (5). Łącznie przetłumaczyłyśmy z tej serii 114 tekstów w długości po 100-350 słów.

#87. Naturalnie — 300 słów

Severus czuł się mniej niż ucieszony, gdy wezwała go do siebie Dyrektor. Jego niezadowolenie tylko się pogłębiło, gdy dowiedział się, że obecnie ktoś inny przebywa w jej gabinecie. Już chciał odejść, gdy drugi mężczyzna odwrócił się w jego stronę.

— Witam, profesorze Snape. — Severus zamarł na te słowa, skupiając się na mężczyźnie przed sobą. Coś mówiło mu, że powinien go... — Potter? — zapytał zaskoczony. Harry przytaknął, uśmiechając się.

— Severusie — odezwała się Minerwa, przełamując niezręczną ciszę. — Pan Potter przyszedł na rozmowę kwalifikacyjną na stanowisko nauczyciela. Zasugerował również kilka zmian w programie, które według niego mogą przynieść korzyści, myśląc o nich na podstawie własnych doświadczeń jako były student z mugolskim pochodzeniem.

Severus zesztywniał.

— Jakiegoż to przedmiotu pan Potter pragnie nauczać? Nie słyszałem o żadnym naborze.

— Uczyłbym praktycznej samoobrony — wyjaśnił Harry. — Minerwa już mi powiedziała, że wydaje jej się, iż tego typu lekcje mogą być pożyteczne.

Severus musiał przyznać sam sobie, że taka klasa byłaby wyjątkowo praktycznym dodatkiem w programie szkolnym. Potter byłby genialnym wyborem, by jej uczyć. Severus dobrze pamiętał, jak mężczyzna nauczał dzieciaki obrony przed czarną magią podczas spotkań Gwardii Dumbledore’a i to, jak zadziwiająco łatwo mu to szło. Potter już wtedy był niesamowitym nauczycielem.

— W rzeczy samej. Taka klasa byłaby bardzo przydatna. Czy planujesz objąć jeszcze jakieś stanowisko? — zapytał Snape.

Harry uśmiechnął się zadowolony.

— Myślałem, że mógłbym nauczać również paru innych... praktycznych zaklęć. Te, których sam nauczyłem się przez dodatkową naukę czy doświadczenie. — Odwracając się do Minerwy, kontynuował. — Wydaje mi się, że czarodziejskie nauki również mogłoby być dobrym pomysłem.

Minerwa westchnęła, mając dosyć tego uporu.

— Zgadzam się — mruknął Severus.

— Kto nauczałby takiego przedmiotu? — zapytała zmęczona.

— Zna magiczny świat dużo lepiej niż ktokolwiek inny, kto mógłby być zainteresowany tą posadą — bronił swojego pomysłu Harry.

— Myślisz o...? — zapytał Snape, zdenerwowany, że nie wiedział, kogo miał na myśli Potter.

— O Draconie Malfoyu — stanowczo oznajmił Harry.

#52. Słabość — 200 słów

— Ale nie możesz tego zrobić! To będzie tak bardzo niepoprawne! — krzyknęła zszokowana Molly, wyrażając w ten sposób swoją dezaprobatę, co zawsze odbywało się przy akompaniamencie dźwięków o wysokich decybelach i ogólnym wymachiwaniu rąk.

Harry osunął się na krzesło przy stole.

— Jeszcze raz, dlaczego byłoby to bardzo niepoprawne? — zapytał beznadziejnie.

— Dlatego... — zdążyła zacząć, gdy Harry został uratowany z tej dyskusji poprzez nagłe pojawienie się Draco Malfoya.

— Pośpiesz się! No dalej! Masz przymiarkę — cmoknął Draco, podnosząc i całkiem sprawnie wrzucając Pottera do kominka, po czym podążył tuż za nim.

— Dzięki! — wysapał Harry, a w oczach można było dojrzeć szczerość.

Draco zmarszczył nos, oczyszczając szaty Harry'ego z sadzy.

— Wolałbyś ze mną iść na zakupy odzieżowe, gdzie przymierzałbyś całkiem nowe, ekstrawaganckie szaty wyjściowe, niż zostać w Norze i słuchać wykładu Molly?

— Och, tak! — entuzjastycznie przytaknął mu Potter.

— I pomyśleć, że przez te wszystkie lata, każdy chciał i próbować poznać twoją słabość — powiedział z rozbawieniem Draco. — A jest nią matkująca, apodyktyczna wiedźma w średnim wieku.

— Jeżeli tak mówisz… — zbył go Harry.

— Cóż... chodźmy! — zakomenderował z entuzjazmem Malfoy, ciągnąc Pottera w dół ulicy w kierunku salonu z uroczystymi szatami. — Wiesz, wydaje mi się, że ten myśliwsko–zielony jedwab nie jest najlepszy. Będziemy musieli zacząć wszystko od nowa…

#60. Gniazdo — 300 słów

Severus rozmasował nasadę nosa, próbując zachować swój temperament w ryzach i modlił się, by nie dosięgnął go ból głowy.

— Więc popraw mnie, jeżeli się mylę. Zdecydowałeś wtedy, że włożysz rękę w gniazdo ledwo co wyklutych, ekstremalnie trujących żmij? — zapytał mężczyzna tak obojętnie, na ile go było w danej chwili stać.

Wyszczerz Harry'ego lekko się zmniejszył, słysząc początek kazania.

— Um... tak?

Severus westchnął, chowając twarz w dłoniach, a Harry defensywnie skrzyżował ramiona na piersi i krótko, ale ostro, zganił swojego kochanka:

— Jestem dużo bardziej bezpieczny od każdego innego, kto mógłby to robić!

— Mimo to i tak mógłbyś zostać ugryziony — nalegał Snape.

— I wtedy ty, moja bardzo osobista żmija — powiedział Harry, uśmiechając się — przyszedłbyś mi na ratunek?

Pocałował Severusa w szyję, czując, jak ten również go przytula.

— Tak. Bądź jednak ostrożniejszy, dobrze?

Harry westchnął.

— Harry.

— Dobrze, dobrze! Obiecuję! — poddał się Potter. — Lepiej?

— Dużo — przyznał mężczyzna, pociągając Harry'ego w dół do pocałunku. Gdy chwilę później odsunęli się od siebie, Severus zapytał:

— Więc co tym razem przyniosłeś wraz z sobą do domu?

Harry lekko oburzył się na te słowa, jednak wyciągnął ze swojej kieszeni słoik.

— Dla ciebie — powiedział, prezentując mu fragmenty korpusów węży.

Severus z radością przyjął prezent i zapytał:

— A dla siebie?

Harry z ogromnym uśmiechem odpowiedział mu:

— Chorowitą żmijkę, której po prostu nie mogłem przesunąć.

Mężyczyzna posłał w jego stronę wszechwiedzący uśmiech, co spowodowało, że Potter zaczął protestować:

— Och, ale ona by umarła i...

— Cicho, wiem przecież — odpowiedział mu spokojnie Severus. — Chodźmy poznać nowego członka naszego własnego, małego gniazda.

Harry zamruczał radośnie, prowadząc Severusa na piętro do pokoju węża.

— Cóż... w sumie i tak mógłbyś przynieść ze sobą do domu dużo gorsze rzeczy.

Przy drzwiach stało nowe terrarium, a w środku sporej wielkości, czarny wąż.

— Przypomina mi o tobie, szczególnie gdy tak syczy na nas i oznajmia swoje niezadowolenie — poinformował go Harry.

#95. Wylegiwanie — 100 słów

Severus uśmiechnął się do siebie, całkowicie zagubiony w swoich myślach, eleganckim  palcem śledził zygzakowatą ścieżkę kobry wytatuowanej wzdłuż kręgosłupa kochanka. Jego uśmiech poszerzył się, gdy Harry wydał z siebie dziwny, nieartykułowany dźwięk, który można było opisać prawie jak mruczenie. Będąc dalej w półśnie, wyginał się pod dłonią Severusa, pragnąc, by gładziła go tam, gdzie chciał.

— Obudziłeś się już? — wymruczał cicho Severus, unosząc drugą dłoń, by pobawić się, teraz nawet jeszcze bardziej potarganymi, włosami kochanka. Harry wymamrotał coś niezrozumiale w poduszkę, głębiej chowając w nią swoją twarz.

Severus parsknął rozbawiony tym widokiem, domyślając się, że cokolwiek wymruczał Harry, musiało oznaczać nie.