#1 draco-hermiona-xlovex.blogspot.com

Tytuł: Pod maską rozpaczy

Autor: Wercik Nox 

Typ: two-shot

Oceniona część: Pierwszy rozdział

Streszczenie: Ron. Hermiona. Małżeństwo. Agresja. Draco?

Informacja autorki: "Powracam z nową historią! :) Tym razem będzie to o wiele dłuższa miniaturka, podzielona na dwie części, jednak pierwsza jest o wiele krótsza, niż druga ☺ Tutaj Dramione prawie nie występuje, ale nie chciałam też, żeby było tym przesłodzone całe opowiadanie, więc w drugiej części będzie tego więcej ☺
Zapraszam do czytania! :)"

Informacja Rzan: Pierwszym opowiadaniem, do którego publikuję tutaj komentarz jest  (chociaż miałam nadzieję, że będzie to Irlandka - na pewno skomentuję jako drugi tekst!). Komentuję teksty od dziesięciu lat i pierwszy raz zdarzyła mi się historia, że autorka "nie widzi potrzeby, żeby ktoś wypisywał jej wszystkie błędy". Pobudka! "Piszesz dla siebie, publikujesz dla ludzi." Błędy nie byłyby wypisane, gdyby ich nie było. Skoro się pojawiły to logiczne, że potrzebujesz by ktoś Ci je pokazał, ponieważ sama ich nie zauważyłaś (nie uznałaś błędnie za błąd). Jak chcesz pracować nad stylem (jak twierdzisz, że to robisz), skoro nie chcesz by ludzi pokazywali Ci miejsca, w których robisz błędy, tego co robisz, piszesz źle? Jak chcesz pracować nad stylem, nie poprawiając błędów?! Po prostu się nie da.

Dostęp do bloga: publiczny w dniu dodania komentarzy (11.11.2014)

Komentarz:

"-Niniejszym" - spacja po myślniku;"Z początku kochałam, ale czasem ta miłość zaczęła zamieniać się w przyzwyczajenie" - to jest całkowicie normalne! Są trzy stadia miłości: zakochanie, które trwa średnio trzy lata (hormony, dlatego po trzech latach najwięcej związków się rozpada - zmiany w ich wydzielaniu), później drugim lub trzecim jest przyzwyczajenie. Kochasz dalej, ale widzisz nie tylko białe w partnerze, również czarne. Dlatego też nie wiem dlaczego Hermiona uważa to za zło. Z mężem jesteśmy razem siedem lat, kochamy się, ale również jesteśmy do siebie przyzwyczajeni, do tego, że mogę na nim polegać, do tego, że lubi jak buty mamy poustawiane równiutko w rządku pod ścianą, do tego, że gdy nie wiem co zrobić zawsze mogę z nim o tym porozmawiać, etc...

"zastanowiłam się, czy naprawdę tego chcę?" - jak chcesz by było to w formie pytania to zamiast przecinka powinien być dwukropek;

"Miałam mnóstwo planów na życie, a małżeństwo było jak szlaban między nimi a mną." - również  tego nie rozumiem. Dlaczego małżeństwo miałoby nie pozwolić jej zrealizować tych planów?

"numer 1" - w tekstach nie używa się cyfr, dlatego też "jeden"'

"spływa mi łza" - wybacz, kolejny blog pod rząd, gdzie Hermiona płacze jedną łzą. To już jest oklepane, jest tyle innych opisów by ukazać jak jej źle z tym co robi.

"Może kiedyś obietnica miłości, wierności i uczciwości małżeńskiej dojdzie do skutku?" - miłości rozumiem, ale czyżby oni wzajemnie się zdradzali? Tak to brzmi i taki jest wniosek. W pierwszej części ani słowa o tym nie wspomniałaś jednak.

"chciała budzić Rona" - chciałam"myła" - zbyt potoczne określenie. Myć może naczynia, ale ona mogła zabrać prysznic lub kąpiel. Chyba, że myła się w misce, jak kiedyś - w takim razie ok."- Zrób śniadanie. – Rozkazał – Teraz. " - bez pierwszej kropki, "rozkazał" z małej;"Zakończyli kontakt z Ronem, kiedy przyszedł pijany do Ministerstwa i stracił pracę." - nope. Znowu tego nie kupuję. Ron jest bratem Ginny, z którym dzieli ją najmniejsza różnica wieku. Nie ma szans, że przez taką błahostkę zerwali z nim kontakt. Jest to zbyt sztuczne i grubymi nićmi szyte. Przecież wiele osób przychodzi pijanym do pracy i ją traci, ale rodzina się od takiej osoby nie odwraca (chyba, że to alkoholik i odejście ŻONY, najbliższej osoby, jest jedynym rozwiązaniem na pomoc takiej osobie).

"Starannie pomalowałam twarz i próbowałam zakryć siniaka. Mam nadzieję, że gruba warstwa pudru mnie nie zawiedzie." - Hermiona jest czarownicą, prawda? A zaklęcie Glamur? Co z Najmądrzejszą Czarownicą Ich Ery? Z drugiej strony rozumiem ciche wołanie o pomoc (tylko, czy taki był tego zamiar, czy może złapałam Cię, że zapomniałaś o tym?;))

"koszulę na długi rękaw" - znowu wkrada się potoczny język - "z długim rękawem";

"- Wrócę późno. – rzuciłam" - bez kropki;

"Jedna łza spłynęła" - znowu?

"- Hermi!" - nope. Hermiona jest imieniem, którego się nie skraca moim zdaniem'

"mięsko biednych zwierzątek" - czy Hermiona jest w początkach swoich lat nastoletnich? Jest dorosła kobietą, wiec dlaczego zdrabnia? Tym bardziej w narracji! Rozumiem dialogi, ale nie narrację.

"Niestety, zaczęłam płakać, wspominając to wszystko." - szyk zdania "- Niestety, wspominając to wszystko zaczęłam płakać."

"Bardzo nie lubiłam okazywać emocji publicznie, szczególnie przy moich znajomych z pracy. Ale Ginny nie raz widziała, jak jeszcze w Hogwarcie płaczę przez Rona…" - dlaczego to zdanie podzieliłaś na dwa? Niepotrzebnie.

"Poczułam się nieswojo, mimo, że nie miałam z Draconem złych relacji" - co ma piernik do wiatraka?

"większej ochoty, żeby rozpłakać się niczym dziecko" - przecież ona już płakała! Gdzie ciąg przyczynowo-skutkowy?

"- Często na Ciebie zerka… [...] Cię" - ciebie, cię z małej litery, Ginny nie pisze listu czy maila.

"się patrzy" - język potoczny, "czy nadal na mnie spogląda, zerka, wpatruje."

"talerz z rosołem oraz sałatkę grecką" - mam Cię! Wegetarianka je rosół? A na czym rosoły są gotowane w kantynach?;) Na mięsie.
"Misiek" - sorry, ale pffhah! Hermiona i Ginny mieszkają w Londynie, są angielkami, jak reszta. A imię psa mają po polsku?! :D:D:D

"domećku, plawda, plawda, Niuniećku?" - nie skomentuję, lepiej nie.Przeczytaj poradnik w necie, kiedy w dialogach na zakończenie zdania używa się kropki :)

W pierwszym rozdziale, jak i w prologu, wspominasz o marzeniach. Denerwuje mnie to, ponieważ przecież ślub nie jest barykadą, nie jest więzieniem! Podejrzewam, że chciałaś by dla Hermiony właśnie tym był, jednak w ogóle tego nie opisałaś. Powinnaś wyjaśnić dlaczego nie może spełnić marzeń, jakie one są. Wytłumaczenie, że to przez ślub (w tej historii, teraz) nie dociera do mnie i go nie akceptuję.

Jestem ciekawa również, dlaczego używasz tylu enterów. Rozumiem w miejscach, gdzie chcesz coś zaznaczyć, ale praktycznie każde zdanie zaczyna się od nowej linijki. Nie rozumiem tego, przecież od dzielenia zdań mam kropki, nie entery.

Ogólnie mi się nie podoba. Przeczytałam mnóstwo historii w ten deseń, ale Twoja niestety niczym się nie wyróżnia. Ani stylem, ani charakterem postaci, ani pomysłami na rozwiązani, ani dialogami. Taka jest prawda, że jest strasznie sztampowa i nawet język nie przykuł mojej uwagi. Nie zaciekawiłaś mnie i nie zaintrygowałaś co będzie dalej. Opowiadanie jest bardzo przewidywalne, ma sporo błędów logicznych, co również mnie odpycha. Popracuj nad zamiennikami, by uniknąć używani "blondyn, brązowowłosa, etc." Błędów ogólnie nie ma zbyt wielu, widać, że tekst sprawdziłaś przed dodaniem i to jest super :) Zbyt dużo osób dodaje rozdziały mówiąc "sprawdzę później, nie mam czasu, itp.", a suma sumarum tego nie robią, tylko się usprawiedliwiają.

No nic, życzę weny i dużo czasu na pisane :) Mam nadzieję, że mój komentarz Cię nie zniechęcił i pokażesz mi, że się myliłam, że drugi rozdział mnie zaskoczy, że będzie inny od pierwszego, że, że, że... :)

Pozdrawiam gorąco!
Rzan

Podsumowanie: Autorka podziękowała za komentarz, ale usunęła wszystkie wytknięte jej błędy. Zapytałam dlaczego, jednak dalej nie wchodziłam, nie chcąc się denerwować. Jeżeli się nie zgadzacie, zauważyliście, że w którymś miejscu to ja źle poprawiłam - koniecznie mnie o tym poinformujcie, będę wiedziała i pamiętała o tym na przyszłość. Zapraszam do komentowania zarówno i mojego wpisu, jak i bloga Wercik Nox (link znajdziecie pod tytułem jej miniaturki).

Pozdrawiam i gratuluję cierpliwości ;)

Rzan